Havva Kadın Efsanesi

Havva Kadın pek yaman
Kimse demeyip aman
Zulmettiler çok zaman
O garibin yaşına
Neler geldi başına
O Havva çok ağladı
Kan doğrandı aşına
Bak kaderin işine
Yedi it, köpek soyu
Gece bir dere boyu
Sessiz geçtiler suyu
Tuttular o Havva'yı
Günah sardı havayı
Girip kızın kanına
Bir ah sardı alayı
Tuttu sardı yediyi
Ağladı kırk gün gece
Söz söz ve hece hece
Söyleyecek söz nice
Kurdu kurdu derinden
Kalktı bir gün yerinden
Sarıldı kamasına
Öcün aldı yediden
Çıktı o köy yerinden
Kaçtı gitti dağlara
Havva Kadın'ı ara
Hava kara gün kara
Kim kadını aradın
Unuttu kendi adın
Yollarda biçâre boş
Sersefil dolaşasın
Demiş o Havva Kadın
Kadın milleti beli
Havva Kadın'ı veli
Anladılar evveli
El kaldırırsa koca
"Boşa" der ise hoca
Havva Kadın el aman
Der kadın durur koca
Taş olur. Susar hoca
Yüzyıllar bile sonra
Nerde bir karı koca
Kavgaya tutuşursa
Kadın ah eder inler
Havva Kadın yetiş der
Dermansız kalır adam
İşte o an o koca
Elini koyar boşa
İsyan edip kocalar
Havva Kadın kim derler
Aramıza kim girer
Kocakarı masalı
Karı, koca keseli
Bir nam aldı yürüdü
Deyip ayaklanmalı
Bu işe son vermeli
Ellerde orak kama
Düştüler hep yollara
Tırmandılar o dağa
Gittiler de gittiler
O yollar da bittiler
Havva Kadın'ı bulmak
İçın kalkan adamlar
O dağlarda yittiler