Topkapı-Habibler Metro Hattı

Saat altı bir pazar sabahında
Topkapı-Habibler Metro Hattı'nda
Seyreylerken yokluğun dibine dek
Katar da tek, dayı da tek, ben de tek
Bomboş vagon içinde tek ikimiz
Akıl başımızda değil biz kimiz
             *     *     *     *
Üç beş durak gitti belki gitmedi
Dayı koltuğundan hicret eyledi
Uykulu gözler kapalı, baş camda
Çıkacaktı dudaklarımdan tam da
Dayı, sen yerini mi yadırgadın?
Boş koltuk kalmadı mı artık tadın?
Gel oturuver ha şöyle karşıma
Uyuyalım korkarsan tek başına
Uyku uyku heceleyelim yolu
Uyku uyku gece edelim yolu
Geç karşıma, korkma yalnız değilsin
İki yaren var. Sormaz nesin, kimsin?
Seni yalnızlık sarsın kollarına
Beni de soğuk alsın kucağına
Deme. İkisine de ben yetemem
Biriyle bile belki baş edemem
Diye birkaç sükunet mırıltısı
Diyecekken bir insan fısıltısı
Duyup irkildim on beş durak olmuş
Bomboş vagonun içi insan dolmuş
İndim hayalmiş sözler de dayı da
Şehitlik Tramvay istasyonunda



Posted via Blogaway